pierwsze chwile

Po krótkiej niemiłej drzemce z jakimś koszmarem obudziłam sie w nowym miejscu, z mojego okna widać kraty zakończone ostrymi bolcami żeby nikt nie mógł się dostać na podwórko, praktycznie w każdym oknie są kraty, mieszkanie jest dość ciemne, mało okien, oprócz mnie i Meli mieszka tu jeszcze jedna rodzina brazylijska (nie mówią po angielsku) z 2 letnim chłopcem, który ma wciąż naładowane baterie. W podwórku z tyłu domu mieszka świeżo upieczone małżeństwo Fernanda i Kaytano. Wdomu ściany są gołe, wszystko sprawia trochę przygnębiające wrażenie (przydałyby się chociaż jakieś kolorowe plakaty) , parę mebli które ktoś wrzucił w ciemną przestrzeń. Czuję się dziwnie i po koszmarze sennym i tutaj w Sao Paolo w miejscu w którym mam zostać na dłużej, cóż początki. Bany zdaje się trochę lepiej przeżywa pierwsze chwile, przed podróżą bał się upału z powodu futerka z filcu, a tu tymczasem lekki chłodek. Bany jest filcowym królikiem którego przywieziono mi w prezencie z Kazakstanu i który przeżywa ze mną pierwsze chwile w Brazylii. Z ciekawostek, nikt tu nie wrzuca papieru toaletowego do muszli klozetowej, podobno rury są za cienkie więc wszystko ląduje w koszu obok :) O 16 jedziemy na nabo zabierając po drodzę jakąś 17-letnią narkomankę. Well the story begins...zaraz się rozpakuję i spróbuję poczuć się jak u siebie. Kiedy mieszkałam jeszcze w Warszawie widziałam film Wendersa który zrobił na mnie wtedy ogromne wrażenie „kraina obfitości” dziewczyna w tym filmie wraca z Izraela do slumsów w Stanach, żeby pracować z bezdomnymi, po przyjeździe dostaje mały obskurny pokoik w któym ma mieszkać, dziewczyna nie narzeka bo ma poczucie że jest we właściwym miejscu, oglądając ten film wtedy paradoksalnie zazdrościłam jej tego stanu. Powoli do mnie dociera że może być ciężko i nieprzyjemnie, ale mam nadzieję że to poczucie celowości i bycia we właściwym miejscu zostanie.

mela